مهارت هاي ارتباطي مناسب را بياموزيد تا بتوانيد هم در ارتباط با ديگران، حرف تان را بزنيد و هم اطرافيان به جاي دور شدن، جذب شما شوند و دوست تان داشته باشند.
گوش کردن: مهم ترين مهارت در يک ارتباط موثر، خوب گوش کردن است. گوش کردن با شنيدن متفاوت است؛ ما همه صداهاي اطراف مان را مي شنويم و شنيدن يک رفتار غير فعال است، ولي در گوش کردن فرد با دقت به صحبتهاي اطرافيانش گوش مي‌دهد وحرف آن ها را قطع نمي کند و با بدن و صورتش واکنش نشان مي دهد. قبل از اين که فرد مقابل، حرفش تمام شود، فرد شنونده، جواب آماده نمي کند. احساسات طرف مقابل را مي فهمد و درباره اش حدس نمي زند. همچنين با وي ارتباط چشمي برقرار مي کند.
لحن کلام: در يک ارتباط، لحن کلام خيلي مهم است. لحن يعني آهنگي که ما با آن صحبت مي کنيم. آيا آهنگ کلام شما پرخاشگرانه است يا آرام؟ شايد شما حرفي را مي زنيد، ولي چون با لحن تند مي گوييد، فرد مقابل آن را متلک و پرخاش تلقي مي کند. لحن آرام افراد را به شما بيشتر جذب مي کند.
قضاوت نکردن: وقتي ديگران با شما صحبت مي کنند، بهتر است آن ها را قضاوت نکنيد و روي حرف هاي آن ها صفت خوب و بد نگذاريد. سعي کنيد با قضاوت هاي عجولانه که مثلاً در فلان مورد اشتباه کردي، آن ها را ازخود دور نکنيد.
همدلي: وقتي طرف مقابل حرف مي زند، موضوع مطرح شده، را از نگاه دوست تان ببينيد و در جواب مشکلش پوزخند يا جملاتي مانند اينکه مهم نيست، ولش کن حالا و غيره… نگوييد يا دوست تان را نصيحت نکنيد.
بيان احساسات: بايد بياموزيد که چگونه در يک ارتباط، احساسات مثبت و منفي خود را مطرح کنيد تا به بهبود روابط تان کمک کند. براي اين کار بهتر است اول احساسات خودتان (چه خوب و چه بد) را به درستي بشناسيد تا زماني که قصد داريد حرفي به کسي بزنيد، بتوانيد صحبت خود را راحت تر بيان کنيد و باعث دلخوري فرد مقابل نشويد.
