به مروارید هایی که به شکل نامنظم و غیرکروی می باشد مروارید باروک نامیده می شود.
اشکال هندسی مروارید می تواند دارای انحرافات جزئی، تخم مرغی شکل و یا ناصاف باشد.
اکثر مرواریدهای آب شیرین به شکل باروک هستند، نا گفتته نماند که مروارید های پرورشی آب شور هم می توانند به شکل باروک باشند.
از بین اشکال مختلف این گونه مرواریدها، نوع اشکی شکل آن، از محبوبیت و علاقه بیشتری برخوردار می باشد.
در بعضی مواقع دیده شده است که مروارید های باروک تا قطر ۳۰ الی ۴۰ میلیمتر رشد کرده اند.
علت تشکیل اینگونه مروارید ها وجود و نفوذ اجسام بیگانه، مانند بقایای حیوانات و گیاهان در بدن نرم تن می باشد.
جسم خارجی معمولاً یک خرچنگ کوچک یا جلبک بوده که به درون بدن نرم تن نفوذ کرده است.
در زمانی که صدف از وجود جسمی خارجی در خود اطلاع یابد، به منظور حفاظت از خود، به دور آن جسم، ماده ای ترشح می کند.
بنابراین بدن آن جسم خارجی در مرکز مروارید قرار گرفته است و توسط ماده ای احاطه شده به تدریج تجزیه می شود. به دلیل فشار گازهای ناشی، تجزیه شکل مروارید به تدریج تغییر پیدا کرده و سفت می شود.
در زمان رنسانس مرواریدهای باروک به شدت مورد توجه جواهرسازان بود زیرا به آنها ، نه به شکل محصولی از نرم تنان دریایی بلکه به عنوان شکلی منحصر به فرد طبیعی و بدیع می نگریستند.
با ارزش ترین مرواریدهای باروک:
مروارید دریای جنوب و مروارید تاهیتی (جزیره ای در جزایر پولینزی) است که توسط Pinctada margaritifera (صدف های لبه سیاه) و Pinctada maxima (صدف های لبه طلای و لبه سفید) تولید می شوند.
اگرچه در آب شور انواع مختلف مروارید کشت می شود ولی با افزایش عمق صدف احتمال بوجود آمدن مروارید باروک افزایش می یابد.
در اغلب مزرعه های کشت مروارید تاهیتی بیش از ۴۰ درصد مروارید ها به شکل باروک یا شبه باروک کشت می شوند.
[metaslider id=17815]
