مروری بر بیوگرافی و زندگی دانیال حکیمی بازیگر فیلم لبه تاریکی

سال تولد:۱۳۴۲ شمسی
▪ محل تولد:شاهرود

بعد از دریافت دیپلم رشته اقتصاد ،از سال ۱۳۶۰ با اداره ی فعالیت های فرهنگی و هنری تهران شروع به همکاری کرد و در همان سال دوره های را در زمینه تئاتر سپری کرد و نمایش نامه هایی را روی صحنه برد.در سال ۱۳۶۳ پس از گذراندن دوره ی بازیگری زیر نظر حمید سمندریان و نیز در مدرسه ی بازیگری رادیو ،به عنوان بازیگر رادیو مشغول به کار شد که این همکاری تا امروز تداوم دارد.

اولین کارش در رادیو بازی در نمایش” فیزیک دان ها ” اثر فردریش دورنمات (حمید سمندریان)بود.وی علاوه بر بازی در رادیو،در نوشتن و تنظیم برخی نمایش های رادیویی نیز همکاری داشت.تعداد نمایش های که در رادیو بازی کرده بسیار است.

او در این سال ها علاوه بر حضورش در تلویزیون و سینما ،در نمایش های بسیاری نیز بازی کرده است که از جمله می توان به این نمایش نامه ها اشاره کرد:”پرومته در زنجیر”،”آنتیگونه” ،”خاطره ی دوشنبه”،” آهسته با گل سرخ” و “ملودی شهر بارانی”.او علاوه بر بازیگری همچین نویسندگی و کارگردانیدو نمایش ” بچه های آخر آسفالت ” و ” در پوست گربه را برعهده داشت.

حکیمی سال پیش جایزه ی بهترین بازیگر نقش اول را برای بازی در نمایش “ملودی شهر بارانی ” از جشنواره ی تئاتر فجر دریافت کرد.
به علاوه در مراسمی که سال گذشته در (۱۳۸۴) در خانه ی تئاتر برگزار شد ، دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد به او تعلق گرفت. حکیمی فعالیت در تلویزیون را از سال ۱۳۶۳ و با بازی در نمایش تلویزیونی ” کابوس خسرو پرویز ” شروع کرد،همچنین شروع فعالیت او در سینما با فیلم ” انجیل به روایت برنابا ” (۱۳۶۹)بود که البته این فیلم ناتمام ماند.
دانیال حکیمی از جمله ی بازیگرانی است که کم تر پیش آمده در نقش منفی جلوی دوربین برود.او در سینمای دهه ی ۱۳۷۰ موفق به تثبیت این پرسونای مثبت شده،چه در فیلمی مثل ” دیگه چه خبر ” که عهده دار نقش بامزه بود و چه در فیلمی

مثل ” چشم هایم برای تو ” که نقش جدی و رمانتیک (افسانه ای) بر عهده داشت.البته حکیمی در سریال هایی که در سال های اخیر بازی کرده،سعی در شکستن این کلیشه ی داشته.
مثل نقش منفی او در سریال ” خانه پدری ” که البته در طول داستان تحول پیدا می کند.یا در سر یال ” لبه تاریکی ” که تا پایان منفی باقی می ماند.
اما نطقه اوج توانایی حکیمی و همچینی بهترین حالت بازیگری او را می توان در تلفیق (به هم آمیختن) این دو وجه سیمای بازیگریش دانست.مجموعه ی تلویزیونی ” خواب و بیدار ” نمونه بارز چنین تلفیقی است.آمیختن وجه (نما) شوخ و طناز بخش خصوصی زندگی این شخصیت با جدیت و رسمیتی که لازمه ی حرفه ی او به عنوان یک افسر نیروی انتظامی است،تبدیل به شخصیت پردازی در خور توجهی از سوی او شد.که نتیجه اش استقبال خوب مردم از این سریال بود.

به طوری که می توان این سریال را سکوی پرتاب حکیمی از همکاری در سریال های نازل تری دانست که او پسش از سریال “خواب و بیدار ” در آن ها شرکت داشت. در سریال ” روز رفتن ” (۱۳۸۵) که آخرین مجموعه ی پخش شده اش است،سعی در تجربه ی عرصه های متفاوت تر و البته دشوار تری داشته است.او در این سریال دو نقش یک سر متفاوت را ایفا می کند،یک روحانی با تمام خصلت های رفتاری و شخصیتی که در چنین تیپ هایی وجود دارد و سپس برادر خلاف کار او.حکیمی در این سریال برخلاف آنچه به نظر می رسد،بازی نقش کاملاً منفی ارائه نمی دهد.

پس از حاشیه های که پیرامون دانیال حکیمی و به تبع آن دور افتادنش از سینمای حرفه ای ایجاد شد،و بعد از نقش آفرینی او در آثار متوسطی مثل ” ستاره های مربی ” و ” داستان پاییزی ” حضور او در فیلم آینه (سیامک شایقی) می تواند آغاز تازه ای برای ارائه توانایی هایش در عرصه ی سینما باشد.

● فیلم ها:
انجیل به روایت برنابا (ناتمام)(۱۳۶۹)،مخترع ۲۰۰۱ و دیگه چه خبر (۱۳۷۰) چشم هایم برای تو (۱۳۷۱) ، لژیون (۱۳۷۷ تا ۱۳۷۳)،بازی های پنهان و توفان (۱۳۷۴)،ستاره های مربی (۱۳۷۶_۱۳۷۵)،داستان پاییزی (۱۳۸۳)، آینه (۱۳۸۵).

● مجموعه های تلویزیونی:
کابوس خسرو پرویز (۱۳۶۳)،مرغ حق (۱۳۶۵)، عقیق (۱۳۶۷)،آقای خیالاتی (آقای دلاری) (۱۳۶۸)،سایه های بلند باد (۱۳۶۹_۱۳۶۸)،بخش چهار جراحی (۱۳۶۹)،این خانه دور است (بهشت کوچک) (۱۳۷۰)، بازنشستگی (۱۳۷۱)،باغ گیلاس (۱۳۷۲)،فرصت طلایی و فردایی هم هست (هر دو از مجموعه ی مکافات عمل)،(۱۳۷۴)،آتیه و خاطره (۱۳۷۵)،گم شده و دل های شاد و فکر پلید (۱۳۷۷)،ولایت عشق (۱۳۸۰)، ” خواب و بیدار ” و خانه ی پدری و ” جست و جو در شهر ” (۱۳۸۱)،آشیانه سیمرغ(۱۳۸۴_۱۳۸۲)،لبه تاریکی (۱۳۸۳)،”مار و پله (۱۳۸۴)،روز رفتن (۱۳۸۵).و….