معمولا کروندومی که به منظور استفاده در جواهر به کار می رود، همراه با تمامی سایه های قرمز، یاقوت نامیده می شوند. اگرچه، در ایالات متحده آمریکا، هنگامی که کمترین اشباع شدگی رنگ دیده شود، آن را یاقوت می نامند. در این صورت به سنگ یاقوت صورتی می گویند.

این تمایز بین یاقوت های قرمز و صورتی نسبتا جدید می باشد و در قرن بیستم ظهور یافته است. موسسات تجارتی مانند انجمن جواهرات رنگی بین المللی (ICGA)، تعریف وسیعتری از تمایز بین این دو ارائه کرده اند که در رابطه با سایه های نور مانند صورتی است.

بعضی از یاقوت ها یک ستاره و یا شکلی شبیه ستاره سه یا شش گوش نشان می دهند. اینگونه یاقوت ها برش و صیغل داده می شوند که این شکل به خوبی نمایش داده شود. این شکل سه گوش زمانیکه یک منبع نور از وسط سنگ عبور می کند و یا سنگ چرخش می یابد، به سهولت آشکار می شود.

این اثر هنگامیکه نور از یک سیلک، تابش نمی یابد، رخ می دهد (به لحاظ ساختاری متمایل به تداخل های سوزنی روتیل) که به شکل خاصی است. اگر مقدار تداخل ها  در یک جواهر افزایش یابد، یاقوت ها مانند chatoyancy یا چشم گربه تغییرات رنگ نشان خواهند داد. البته این اتفاق به ندرت رخ می دهد.