نگین انگشتر یاقوت زرد خوش رنگ و خوش تراش _کد:۳۴۱۴۶

از حضرت علی بن موسی الرضا(ع) منقول است که انگشتر یاقوت در دست کنید که پریشانی را زایل می کند.

   منبع :حلیه المتقین، چاپ هفتم/1390، صفحه 33

از حضرت امام صادق(ع) منقول است که سنت است انگشتر یاقوت در دست داشتن.

   منبع :حلیه المتقین، چاپ هفتم/1390، صفحه 33

امام رضا (علیه السلام) :

در روایتی از حضرت امام رضا (علیه السلام) نقل کرده اند که فرموده اند : هر که انگشتری یاقوت زرد  در دست کند فقیر نشود.

   منبع : وسائل ج5 - ص92 الی 93

امام رضا (علیه السلام) :

اولین کوه هایی که اقرار به ولایت حضرت علی (علیه السلام) کردند ، کوههای فیروزه ، عقیق و یاقوت بوده است .

  منبع : بحارالانوار69 - ص 42 ، وسائل 5 - ص 89

امام جعفر صادق (علیه السلام) :

امام صادق (علیه السلام )خطاب به مفضل فرمود : دوست دارم که هر مومنی پنج انگشتر در دست کند : عقیق ، فیروزه و یاقوت و حدید صینی و دُرّ نجف . مفضل پرسید : سرورم ، خاصیت و فضیلت دست کردن انگشتر دُرّ نجف چیست ؟ حضرت فرمود : هر کس انگشتر دُرّ نجف در دست کند و نگاه به آن کند ، خداوند برای هر نگاهی که به این نگین می اندازد ، ثواب یک زیارت ( اعم از حج یا غیره ) در نامه عمل او می نویسد که اجر و ثواب آن برابر با اجر و ثواب عمل پیامبران و صالحان است و اگر رحمت خداوند بر شیعیان نبود ، قیمت هر دانه نگین درّ نجف به قدری گران می شد که کسی توانایی خرید آن را نداشت ، لکن خداوند آن را بر شیعیان ارزان قرار داده و زیاد یافت می شود تا آن که همه شیعیان بتوانند از آن بهره ببرند .

  منبع : التهذیب 6 - ص 37 ، جامع الاخبار - ص 134 ، فرحه الغری - ص 86 ، وسائل الشیعه 14 - ص 403

امام رضا (علیه السلام) :

امام رضا علیه السلام  ضمن حدیثی در فضیلت روز غدیر فرمود : خداوند ولایت امیر مومنان (علیه السلام ) را بر ساکنان طبقات هفتگانه آسمان عرضه کرد . پس اول کسانی که به ولایت امیر مومنان (علیه السلام ) ایمان آوردند ، ساکنان طبقه هفتم آسمان بودند .خداوند ( به علت این عمل آنان ) آسمان هفتم را به عرش خودش آراست و عرش خود را در آسمان هفتم قرار داد . پس از آن ، ساکنان طبقه چهارم به ولایت امیر مومنان (علیه السلام )  اقرار کردند . خداوند آسمان چهارم را هم به بیت المعمور آراست و بیت المعمور را در آنجا قرار داد . سپس ساکنان آسمان دنیا به امامت امیرمومنان (علیه السلام ) اقرار کردند و ایمان آوردند . خداوند اسمان دنیا را به ستارگان مزین کرد و بعد طبقات دیگر آسمانها ایمان آوردند . سپس ولایت امیر مومنان (علیه السلام ) را بر زمین ( هفت طبقه زمین ) عرضه کرد .اول جایی که به ولایت امیر مومنان (علیه السلام ) اقرار نمود ، سرزمین مکه بود. پس خداوند آن را به وجود کعبه آراست. سپس سرزمین مدینه ایمان آورد ،‌پس آن سرزمین را به وجود پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آراست . سپس سرزمین کوفه به ولایت امیر مومنان (علیه السلام ) اقرار کرد . خداوند آن را به وجود امیر مومنان (علیه السلام ) آراست . سپس خداوند ولایت امیر مومنان (علیه السلام ) را بر کوهها عرضه کرد ، پس اولین کوه هایی که به ولایت امیر مومنان شهادت دادند سه کوه عقیق ، فیروزه و یاقوت بودند.

   منبع : اقبال الاعمال 2 - ص 262 ، بحار الانوار 27 - ص 262

کانی شناسی:

سختی:9

ترکیبات شیمیایی یاقوت آلومین خالص است که ممکن است به مقدار کم با مواد دیگر از قبیل کروک و آهن آغشته شود. در لایه‌های آتشفشانی قدیمی هند و تبت یافت می‌شود و دارای اقسام مختلف می‌باشد که مرغوب ترین و قیمتی تر از همه یاقوت آتشی است.

ریشهنهایی این واژه از یونانی باستان huakinthos است که یک بار از عربی به صورت «یاقوت» و یک بار از فارسی میانه به صورت «یاکَند» وارد فارسی شده است. یاقوت یکی از سنگ‌های قیمتی می‌باشد که در صنعت و زیورها کاربرد دارد.

معدن‌های یاقوت در آفریقا، آسیا، استرالیا و گرینلند یافت می‌شوند. بیشتر یاقوت جهان در کشورهای میانمار، سری‌لانکا، کنیا، ماداگاسکار و تایلند قرار دارد. بهترین گونه یاقوت جهان در دره موگوک در میانمار (برمه پیشین) یافت می‌شود.

یاقوت در رنگهای سرخ و آبی و زرد در دسترس می‌باشد. که قدیم نشانه قدرت بوده است. 

باور پیشینیان:

بر پایه باور و اعتقاد پیشینیان همه گوهرها در آتش می‌گدازد بجز یاقوت رُمّانی. محمد بن محمود همدانی در کتاب عجایب‌نامه درباره یاقوت می‌گوید:

«طبع وی گرم و خشک است، به درجه رابع. هر که با خود دارد از طاعون ایمن بُوَد. یاقوت از زر و سرب سنگی‌تر بُوَد. معدن وی کوه رُهون است به سَرَندیب(سریلانکا) که آدم به آن فروآمد، و در میان دریاست. هر که یاقوت با خود دارد، خون در تن وی صافی کند و از خُمود و سکته و صرع ایمن بود.»

منبع:  همدانی، محمد ابن محمود، عجایب‌ نامه، ویرایش متن: جعفر مدرس صادقی، تهران: نشر مرکز ۱۳۷۵خ، ص۳۹۲

منابع:

•      ویکی‌پدیای انگلیسی

•      همدانی، محمد ابن محمود، عجایب‌ نامه، ویرایش متن: جعفر مدرس صادقی، تهران: نشر مرکز ۱۳۷۵خ، ص۳۹۲